Czy to

ostatnia niedziela kiedy...?

Prawdziwe wybory

Nadchodzą wybory – te prawdziwe, bo dotyczące własnego podwórka. Na te ogólne i tak wpływu nie mieliśmy i nigdy mieć nie będziemy. Tam grają cymbaliści.
Tu na własnym podwórku cymbalistów też nie braknie, ale to całkiem inna liga, chociaż niewątpliwie zainteresowani, swoje na cymbałach odegrają.
Trudno to nazwać prawdziwą kampanią przedwyborczą – każdy pretendent do miodu, sypie ziarno w swoim mikro środowisku i losowo liczy na to, że Cymbały splątane poniosą je dalej.

Niby po jaką cholerę zabierać tu głos, jak sprawy i tak pójdą swoją drogą? To nie tzw. media społecznościowe gdzie grono Prawdziwków nakręca się nawzajem. Nie jest to też źródło opinii dla starszych, bo kasa wsadzona w tzw. walkę z wykluczeniem cyfrowym – niekoniecznie z czyjejś winy, raczej poszła na marne. Reszta też nie przeczyta, bo ma „lepszy” repertuar do przeczytania oglądania.

Tak więc dlaczego? – Ano po temu, bo ktoś kiedyś powiedział, że sprawy pozostawione samym sobie mają tendencję do przemiany ze złych w jeszcze gorsze.

Tak, że jakieś parle należy tu wygłosić!

Wstęp

Rządzić każdy może – jeden trochę lepiej, drugi trochę gorzej.
Trudno po kampanii po tych wyborczych podchodach się dowiedzieć, czego po którym kandydacie można się spodziewać. Na szczęście w takim mikro środowisku to i owo można przewidzieć.

W moim mniemaniu piastowanie funkcji wójta nie jest proste – Yossar nigdy by się na to nie pisał! Niby dobrze, że tylu chętnych?! Tak patrząc po pretendentach, nie wydaje mi się, aby wszyscy z nich z tego zdawali sobie sprawę i nie wszyscy byliby odpowiednio do tego przygotowani
i predestynowani.
Ale przecież, jak doskonale widać po najwyższych szczeblach władzy, żadnej przeszkody to nie stanowi!
Warto też byłoby zapytać, co ich motywuje do podjęcia takiej odpowiedzialnej funkcji. Niestety prawdziwe motywy zawsze pozostaną przez nich ukryte – dopiero po owocach ich poznacie, ale wtedy może być już za późno!

Na same dobre intencje też nie ma co liczyć, bo jak na ościennych przykładach widać, one zależą od innych zdolności lub niezdolności wybrańca, a nawet jedynie samymi szczerymi dobrymi chęciami bez daru wyobraźni, to też piekło wybrukowane.
Może, jakby Zagłoba powiedział – nie jest to politycznie, ale w przypadku niektórych kandydatów mam kategoryczne zastrzeżenia. Nie może być dobrą prognozą, jeżeli pretendent jeszcze przed wyborami, a już zaczyna grzebać ręką w nocniku!
Nie znam osobiście, ale po jawnych posunięciach już wiadomo z kim mamy do czynienia.

W przypadku innych trudno powiedzieć – brak danych. Przypuszczałbym jednak,
że (w najlepszym przypadku!) nie mają żadnej koncepcji na budżet i rozwój gminy, a gdyby fuksem udałoby się objąć funkcję, dopiero zaczęliby kombinować, jak związać koniec z końcem.
Jak na razie raczej mi wygląda, jakby sami potrzebowali związać swój osobisty koniec z końcem
i stąd te kandydatury. Patrząc z tej strony, mogą być równie nieobliczalni i drapieżni jak wilk.

Trochę historii

Należy tu wspomnieć o ustępującym ze stanowiska wójcie. Nie zamierzam tu rozwodzić ile, co i jak zrobił. Zrobił tyle, ile mógł i potrafił, i co się dało zrobić w określonych warunkach. Nie ma żadnych gwarancji, że ktoś inny zrobiłby lepiej, więcej i inaczej. Jak ktoś mówi, że zrobiłby –
to mówi!

W ocenie całkiem ubocznego obserwatora – Yossara, podejmowane decyzje miały dobre intencje. Mówiąc kolokwialnie, obserwator nie zauważył, aby ten „coś pod siebie kombinował”,
a możecie wierzyć lub nie, Yossar jest na takich cwanych oprychów bardzo wyczulony.
Jednak ważniejsze od tego, jak kierował gminą, jest to, czego ostatecznie nie zrobił i że potrafił się wycofać ze źle podjętej decyzji. I dziś już nie jest tak ważne, czy wtedy zrobił to z własnych przemyśleń – okazuje się, że nie, bo po dziesięciu latach, na zakończenie urzędu znowu bredzi (od 28 minuty).

A więc, jak się ostatecznie okazuje, wtedy zadziałał jego naturalny, a tym samym i polityczny instynkt samozachowawczy, ta roztropność i ostrożność, którą Yossar zawsze poważa i szanuje – w przeciwieństwie do tych prymitywnych, krótkowzrocznych, bezkrytycznych, zadufanych w sobie – że co to nie Ja, że ważne tylko to, co tu i teraz, pozbawionych wyobraźni, a zarazem zarozumiałych tępych scyzoryków – na rympał, bez wizji przyszłości, bez kultury, pozbawionych zdolności przewidzenia skutków decyzji i nieliczących się z dalekosiężnymi konsekwencjami.

Z praw Murphy'ego i pochodnych:

Ten, który się waha, prawdopodobnie ma rację.

Trzeba zdawać sobie sprawę, że sprawowanie władzy niszczy zdrowie i psychikę człowieka. Jego kompromitującą wypowiedź o komponujących się w krajobrazie wiatrakach można próbować tłumaczyć jako podręcznikowy przykład paradoksu cymbalisty. „Kompozytor” stracił ostatnią okazję, aby siedzieć cicho a ja całą siłą woli zmuszam się spuścić zasłonę miłosierdzia na tę scenę.
À propos zmyślonych kroci z tytułu postawienia artefaktów, to pamiętać, że z wykwintnego pożywienia niekoniecznie wynika piękny stolec.

A może jednak się mylę i mamy do czynienia właśnie z podwórkowym cymbalistą? Jeżeli istotnie tak jest, to w każdym razie do Jankiela bardzo mu brakuje – na jego miejscu, żeby się nie ośmieszać, z muzykowaniem dałbym sobie spokój i trzymał z dala od tej wiadomej, jego ludowej orkiestry.

To, kto wtedy mu pomógł w podjęciu decyzji, że nie było jeszcze za późno, nie stanowi przedmiotu niniejszych rozważań. Można tylko wspomnieć, że niektórzy inni, ościenni jego koledzy po fachu i ich własne spółki gminne rady nie mieli tyle szczęścia co on (gwoli ścisłości, jedni mieli,
a drudzy nie mieli, prawdopodobnie tym drugim przekroczyło zdolności intelektualne, albo wręcz przeciwnie – właśnie po gminnym trupie do celu „sukcesu”?!).
Niestety po 11 latach ziarno głupoty nie tylko, że dwukrotnie wydało owoce, ale jak słychać, nadal kiełkuje.

Z praw Murphy'ego i pochodnych:

Głupota jest nieuleczalna i prawdopodobnie zakaźna, bo przybiera rozmiary epidemiczne.

Dlatego każdy świadomy obywatel w swoim wyborze nie powinien się skupiać na tym co wybraniec może dla ciebie zrobić, ale czego przede wszystkim nie wolno mu zrobić! Niestety jest to podejście idealistyczne i praktycznie w żadnej społeczności nie ma racji bytu – od starożytności króluje zasada – dziel i rządź.
To tak, jak na drobnym przykładzie z własnego doświadczenia – wiedząc, że w radzie gorzkowskiej gminy są dwie zwalczające się nawzajem frakcje, kiedyś zapytałem kandydata wyborach uzupełniających na radnego gminy, do których będzie należał – szczerze odparł – „zobaczymy, co mi zaproponują”.
Zatem pozostaje tylko w razie czego liczyć na ten już wspomniany samozachowawczy instynkt nie tylko samego wybrańca, ale pośrednio też jego wyborców. Ten niestety, jak praktyka wykazuje, albo z braku wyobraźni, albo za przesłoną własnej korzyści, zwykle zawodzi.

Pytanie, czy przypadkowym wybrańcem może być prawdziwy idiota – Prawdziwek?. Moim zdaniem, jako że w przypadki nie wierzę – nie może, ale idiotą zmotywowanym już tak.

Słowo na niedzielę (wyborczą i nie tylko)

 

Nie powinno być tak, że kilku uprzywilejowanych obywateli wpływa na życie i dobrostan całej społeczności. W końcu ile tych elektrowni wiatrowych da się tu wcisnąć sześć, czy może aż 10*? Kilku może coś zarobi (niekoniecznie), a co z całą resztą? Jak spadnie wartość domów, działek pod budowę, atrakcyjność miejsca i jakość życia mieszkańców? Czy ktoś wam obiecał, że prąd będzie darmo?

Obudźcie się Cymbały, żeby ktoś z was nie zrobił prywatnego folwarku kierowanego własnym interesem.

Opamiętajcie się, nim będzie za późno!

 

Jak na wstępie powiedziane, cymbalistów i w lokalnej lidzie nie zabraknie. W waszym mikro środowisku sami najlepiej możecie ich wyczuć. Niechaj wam nie zabraknie ani węchu, ani rozumu,
i powodzenia na ostatnią drogę.
Co przeważy, niebawem się okaże.

Czy to już ostatnia niedziela kiedy… wygra kiler?
A może kilerów jest dwóch (albo i więcej)? Nie każdy wybraniec musi być kilerem, ale wszyscy wyborcy nie mogą być kilerami (nie mogą należeć do nielicznych) – a więc drodzy wyborcy, tak czy inaczej nie dajcie się zabić!

I pod żadnym pozorem nie spuszczać
z łańcucha głodnych psów !

---

* Dlaczego tylko wiatraków kilka? My chcem wiatraka na polu każdego obywatela gminy tak, aby „piniądze” spadły z góry, my leżeli brzuchem do góry, a maliny i inne miękkie i twarde „bedom” jechać eszelonami ze wschodu.

Odpowiedź Yossara:

Gdyby kto się zastanawiał, dlaczego wielkoskalowa elektrownia wiatrowa nie mogłaby stać na polu każdego obywatela gminy, to, aby się nie wdawać w daleko idące zagadnienia techniczne,
i całkiem nieprzetłumaczalne wam kwestie pozostałe, odpowiedź trywialna brzmi – bo macie za cienkie druty (elektryczne – to, aby nie pozostawiać kwestii niedopowiedzianej).
A pieniądze? – komuś tam spadną, tyle że nie wam.

---

Życzenia od Yossara:

Życzę Państwu i sobie wyboru armii piętnastu lwów pod przywództwem króla Lwa. Gdyby się okazało, że lew dowodzi armią myszy – co w tutejszych skromnych warunkach lokalnych jest dość prawdopodobne, to też jeszcze nic groźnego – lew myszy nie jada, a z resztek polowania myszom coś tam zawsze wpadnie. Jednak jak już parę lat temu wspominałem, może powstać jeszcze sporo egzotycznych konfiguracji o skutkach nie do końca przewidywalnych. Mogę sobie nawet wyobrazić na czele, kota z armią głodnych psów. Najgorszym przypadkiem będzie postawienie na czele stada wilka w owczej skórze.
Wtedy niech drżą barany, a myszy? – jak to myszy… wyżrą wszystko.

Na koniec quiz dla bystrzaków:

Odpowiedzi proszę nadsyłać na targ koński w Berdyczowie (to po sąsiedzku – konno niedaleko!). Dla najlepszych odpowiedzi, z wiadomych funduszy ufundowana nagroda w postaci założonego w banku PKO BP, podstawowego konta bankowego, o nazwie ZERO, o takim samym numerze i z takim samym wkładem.